Jeugddienst Zutphen - Preken - Durf een beslissing te nemen

Index | Terug | Verder

Preek: Durf een beslissing te nemen
door Kees Goedhart, 5 oktober 2002

Thema voor vanavond is: Durf een beslissing te nemen... en waar het over gaat dat zul je vanzelf merken.
We gaan iets lezen uit Lucas, hoofdstuk 17, en dan de eerste zes verzen.
Durf een beslissing te nemen.

Lucas 17:1-6
Hij zeide tot zijn discipelen: Het is onmogelijk, dat er geen verleidingen komen, maar wee hem, door wie zij komen! Het zou beter voor hem zijn, als een molensteen om zijn hals gedaan was en hij in de zee was geworpen, dan dat hij één van deze kleinen tot zonde verleidde. Ziet toe op uzelf! Indien uw broeder zondigt, bestraf hem, en indien hij berouw heeft, vergeef hem. En zelfs indien hij zevenmaal per dag tegen u zondigt en zevenmaal tot u terugkomt en zegt: Ik heb berouw, zult gij het hem vergeven. En de apostelen zeiden tot de Here: Geef ons meer geloof. De Here zeide: Indien gij een geloof hadt als een mosterdzaad, gij zoudt tot deze moerbeiboom zeggen: Word ontworteld en in de zee geplant, en hij zou u gehoorzamen.

Er is een oud verhaal van een man die zich als knecht verhuurde bij een boer. De eerste dag moest hij hard werken, hout hakken in de brandende zon en de tweede dag moest hij de hele dag onkruid wieden, en de man werkte allebeide dagen keihard door. Maar de derde dag regende het, en de boer zei dat hij in de schuur maar aardappelen moest gaan sorteren, een makkelijk werkje, de rotte aardappelen in de ene mand, de goeie aardappelen in de andere mand. En tegen de middag zei de knecht tegen de boer: "Ik ga weg". En de boer keek hem aan en zei: "Waarom? Toen het moeilijk was, in de brandende zon, heb je twee dagen keihard gewerkt, nu heb je een makkelijk klusje, en nu ga je weg?!". En de knecht zei: "Hard werken vind ik niet erg. Maar de hele dag beslissingen nemen, welke aardappel goed is, en welke niet, daar word ik beroerd van. Daar kan ik niet tegen. Werken is tot daar aan toe, maar beslissingen nemen is lastig."

En toch hebben we er allemaal mee te maken. We zullen altijd allemaal beslissingen moeten nemen. En je hebt allang gemerkt, je neemt niet altijd de goede beslissingen. 't Is zelfs zo, dat als je géén beslissing neemt, dan heb je de beslissing genomen om geen beslissing te nemen. En hoe je het ook keert of wendt, je zult beslissingen moeten nemen. In 1 Koningen 18, daar zegt Elia tegen het volk: "Hoe lang zult gij aan beide zijden mank gaan? Indien de Here God is, volgt Hem na; maar indien het de Baäl is, volgt hem na." En dan komt er iets heel tragisch, dan staat er "Doch het volk antwoordde hem niets." Ze namen geen beslissing. Voor Baäl of voor God. Eigenlijk zaten ze in een soort vacuüm.
'k Weet niet of jullie dat klassieke verhaaltje kennen van die ezel, die barst van de honger, en die staat tussen twee balen hooi. En als-ie z'n kop buigt naar de ene baal hooi, dan ruikt-ie die andere weer, en als-ie daar weer naartoe gaat met zijn kop dan ruikt-ie de eerste weer. Moraal van het verhaal: zo verhongerde het beest.
Dus dat kan ook. Geen beslissing nemen kan dodelijk zijn. Betekent dus dat we ergens altijd een beslissing zullen moeten nemen. Iedereen zit daar wel mee. Weten jullie nog wat Pilatus deed met betrekking tot Jezus? Pilatus die zei tegen de massa: "Wat moet ik dan doen met Jezus, die de Christus genoemd wordt?" Hij wou de beslissing overlaten aan de mensen. Pilatus was niet slecht. Pilatus was ambitieus, jong, en de zaak van Jezus interesseerde hem eigenlijk niet zo heel veel, maar hij voelde wel "Wat ik ook beslis, het is altijd fout. Als ik hem vrijlaat is het fout, als ik hem kruisig is het fout, 't is altijd ergens fout." Bovendien had zijn vrouw nog gezegd: "Blijf van Hem af." Die vrouw had een droom gehad, en die zegt "Die man is een rechtvaardige, doe dat nou niet". En dan zegt Pilatus tegen de joden: "Neemt gij Hem, en oordeelt Hem naar uw wet". Maar de joden zeiden "dat mogen we niet doen". En dan bedenkt Pilatus nog wat, hij zendt Jezus naar Herodes, en hij denkt laat Herodes die beslissing nemen, maar die is ook niet gek... En die stuurt Jezus weer terug naar Pilatus. En dan doet Pilatus nog één poging. Hij zegt: "Ik bied Barabbas aan... wie kiezen jullie?". En tot zijn verbazing kiezen de mensen... Barabbas. En dan laat Pilatus Jezus geselen. En dan brengt hij Hem weer naar buiten en zegt hij "ik vind geen schuld in Hem". En de mensen schreeuwen: "kruisig hem!". En Pilatus pakte een bakje water, en wast zijn handen in het water in onschuld. En later zal de griekse geschiedschrijver schrijven dat Pilatus is gestorven in een krankzinnigeninrichting met een bakje water op zijn knieën, eindeloos proberende het onschuldige bloed van Jezus van zijn handen af te krijgen.

Durf een beslissing te nemen.
Pilatus liet het over aan de mensen. Maar ook de discipelen (en daarom heb ik jullie meegenomen naar Lucas 17), ook de discipelen moeten een beslissing nemen. En die beslissing is: ze moeten zeven keer per dag als het nodig is vergeven. En die discipelen denken: da's veel gevraagd. En dan zeggen ze tegen Jezus: "geef ons meer geloof". En Jezus zegt niet: "hoeveel wil je hebben? Een pond, kilo?" Jezus zegt: "als je het geloof hebt, als een mosterdzaad". Met andere woorden: Jezus zegt niet "je hebt te weinig geloof", Jezus zegt "je hebt geloof als een mosterdzaad. Jullie hebben niet méér geloof nodig, jullie moeten eindelijk eens leren het geloof dát je hebt, goed te gebruiken. En ik merk dat ook in onze kringen. We praten over "Heer geef ons meer geloof" en God zegt "je krijgt niet meer geloof". Je zult eindelijk eens moeten leren omgaan met het geloof dat je hebt. Je moet het eens goed gaan gebruiken. Ik ontdek dat veel mensen richten hun geloof op het wonder, op de oplossing. Maar geloof dat zich richt op genezing, om maar iets te noemen, keldert altijd. Want als degene niet geneest, geloof je niet meer. Met andere woorden, geloof moet zich niet richten op de oplossing van het probleem, maar geloof moet zich richten op Jezus. En alleen als wij in Hem geloven, zullen we merken dat geloof gaat werken. Geloof is als een zaadje. En zolang jij dat stopt in je problematiek gebeurt er niets met je geloof. Alleen op het moment dat je dat geloofszaadje stopt in Jezus, gaan ze ontkiemen. Ik zou je eigenlijk vanavond eens willen uitdagen om je geloof eens echt in werking te zetten. Om dat zaadje van geloof eens echt te gaan gebruiken. Want als je dat zaadje van geloof zo gaat gebruiken als God het heeft bedoeld, dan gaan er dingen gebeuren. Geloof is een keuze, laat je niks wijsmaken door de wereld die heel zo vroom tegen jou kan zeggen "nou fijn dat je gelooft, je moet het maar kunnen". Ik zeg tegenwoordig stralend tegen iedereen "je kan het". 't Is niet een kwestie van niet kunnen, 't is een kwestie van niet willen veelal. Want God heeft elk mens een mate van geloof gegeven (Romeinen 12:3). Een zaadje van geloof. En geloven is een keuze. Ik laat me altijd weer uit de tent lokken als mensen zeggen "kun je bewijzen dat God bestaat?"... probeer ik altijd weer allerlei dingen aan te voeren, maar ik doe niet meer. De bijbel doet dat ook niet. De bijbel begint simpelweg "In den beginne schiep God..." Geen woord waar God vandaan komt, je gelooft het of je gelooft het niet. En dan komt Jezus, en die doet ook al zo eenvoudig, die zegt "gij gelooft in God, geloof ook in mij". Nou, is dat simpel of niet? En dan komen ze bij jou en dan zeggen ze "kun je bewijzen dat God bestaat?". Ik zeg: "ik niet, bewijs jij maar dat God niet bestaat. En zolang jij dat niet kunt geloof ik in God, da's lekker rustig". Ik wil jullie erg graag meenemen, laat je niet in een hoek duwen. Geloof is een keuze. En de mensen om je heen hebben ervoor gekozen om niet in God te geloven, da's een keuze veelal. En je zult ze van die keuze kunnen afbrengen door in je leven te laten zien wie God is. Te tonen wie God is. Want daar gaat het toch om?!

Stel je eens voor, ik sta naast een atheïst:

geloof je in God?
Nee, ben atheïst.
Mag ik je eens vragen, 1600 slag bij Nieuwpoort, denk je dat dat heeft plaatsgevonden?
Ja.
Was je d'r bij?
Nee.
Waarom geloof je het dan?
Staat in een boekje.
Tweede vraag. Jezus Christus is de Zoon van God. Geloof je dat?
Nee, moet je maar kunnen geloven.
Ik zeg nee, staat in een boekje.

Voel je dat-ie de beslissing heeft genomen het ene boekje wel te geloven, en het andere boekje niet? Da's een keuze. Ik zeg tegen die atheïst: "als je nou benzine tankt, brandstof tankt voor je auto, en je tankt 50 liter, geloof je dan dat je 50 liter krijgt?", hij zegt: "ja". Ik zeg "dus je gelooft de pomp" "ja" "daarom loop je d'r ook heen". Hij zegt: "Ja, maar die wordt geijkt, door één of ander ijkwezen." Wat voor wezen dat ook moge wezen natuurlijk he. Dus ik zeg tegen hem "je gelooft wel in een ijkwezen, maar niet in een opperwezen." is toch een keuze?! Ik wil je zo heel graag laten zien vanavond, dat geloven is een keuze die mensen maken. Ze maken een keuze om het niet te geloven, ze nemen de beslissing om het niet te geloven of wel te geloven. En maak jezelf niks wijs; als jij staat te evangeliseren op straat, dan krijgen de mensen niet plotseling nieuw geloof door jouw evangelisatie. Weet je wat er in diepste zin gebeurt? Ze hebben hun geloofszaadje gestopt in het atheïsme, in een voetbalvereniging, in de politiek en noem maar op. En dat was teleurstellend. En dan kom jij, en je zegt Maar Jezus is het antwoord. Ja... moet je maar kunnen geloven. Nee, kan je geloven. Probeer het eens. Haal dat geloofszaadje nou eens uit je atheïsme want daar ontkiemt het toch nooit, haal het nou eens uit je voetbalvereniging, want dat stelt ook teleur, en uit de politiek, en stop dat zaadje wat je bij je geboorte hebt gekregen nou eens in Jezus. En de mensen die het doen, tot hun stomme verbazing ontdekken ze, het begint te ontkiemen. Jezus is de enige plaats waarin geloof ontkiemt. Al het andere is betrekkelijk. Jezus is de enige plaats waar geloof ontkiemt. En dat is ook wat de discipelen moeten leren. Jullie hebben het geloof als een mosterdzaad. Nou stel je voor... d'r wordt hier nooit meer schoongemaakt (het is niet voor te stellen, maar stel je voor). En ik leg op deze lessenaar een steentje en een zaadje. Als hier nooit meer wordt schoongemaakt, dan ligt er over een jaar... een steentje en een zaadje. D'r gebeurt niks mee. Maar op het moment dat ik dat steentje en dat zaadje in de grond stop, ontdek ik dat dat steentje blijft een steentje, maar met dat zaadje gebeurt iets. Het gaat ontkiemen, er komt nieuw leven uit tevoorschijn. Geloof is als een zaadje. En je zult dat geloof dus niet moeten stoppen in de oplossing, maar in degene die het oplost. Met andere woorden, om het duidelijk te zeggen, ik geloof niet in genezing, ik geloof in een God die geneest. Voel je het verschil? Ik stop mijn geloof niet in de problematiek, de oplossing daarvan, maar ik wil het richten op Jezus. Geloof is het kanaal waardoor Gods mogelijkheden naar mij toekomen. Geloof is het enige wettige betaalmiddel in de hemel. Geloof richt zich op God, en de discipelen moeten leren om hun geloof niet te richten op zeven keer vergeven, want dat lukt toch niet, maar hun geloof te richten op Jezus die hen in staat stelt om zo vaak te vergeven als nodig is. Dat is de verandering die zij moeten leren. Heb je weleens gebeden om meer geloof? Helpt niet. Sorry. Zonde van de tijd. Je krijgt niet meer geloof. Je moet gebruiken wat je hebt. Alleen je moet het zo gaan gebruiken dat het gaat werken. En het gaat werken als wij het gaan richten op de levende God. Daar werkt het in. Misschien heb je weleens gedacht bij jezelf "ik heb niet genoeg liefde". Maar je liefde voor God groeit niet, als je je dagelijks afvraagt "waarom heb ik niet genoeg liefde". Ik heb daar heel lang over nagedacht en ineens zag ik het. De enige manier om je liefde te laten groeien, is niet aan de liefde te denken, maar aan de persoon waarvan je zegt te houden. Daardoor groeit je liefde. Geloof groeit niet door erover te praten, geloof groeit door bezig te zijn met de persoon in wie je gelooft. En dan zul je merken dat het echt werkt. Dus de discipelen krijgen niet meer geloof. Ze moeten leren omgaan met het geloof wat ze hebben. Geloof is een zaadje wat je dus moet stoppen in Jezus. Maar nou ga ik een stapje verder. Niet alleen geloof is een zaadje, jij en ik, wij zijn ook zaad. Ieder mens is in wezen een zaadje. En elk zaadje moet sterven, wil er nieuw leven uit voortkomen. En da's het minst leuke deel van het evangelie. Je kan beter een praise-avond hebben, dan sterven. Sterven is het minst leuke. Maar het is wel de basis van het evangelie. Zoals we hier zitten zijn we in principe zaadjes, maar die zaadjes moeten sterven en die moeten uiteindelijk bomen worden die vrucht voortbrengen, want aan de vruchten kennen we de boom. En als we niet veranderen dan zie je eigenlijk wat er in veel kerken en gemeenten gebeurt, elke zondag komt een hele zak zaadjes samen. Eerste deel van de dienst is zangzaad, tweede deel is preekzaad, derde deel is koffiezaad. En dus als zij niet sterven blijft het een zak zaadjes. Dan komt er nooit nieuw leven. En God wil zo dolgraag dat wij dat oude nu eens inleveren. Dat wij vernieuwd worden. Dat wij die oude natuur, dat oude van ons eens radicaal brengen in de dood, en zeggen "Heer, ik wil leven!". Maar dat zijn van die klanken in ons evangelie. Je moet sterven, nou ja goed, hoe doe je dat dan? En waar blijf ik dan? We roepen wel heel hard "Niet ik leef meer, maar Christus leeft in mij", maar ik leef nog steeds. En Paulus zegt dat klopt, want zolang ik nu nog in het vlees leef, en zover ik nu nog in het vlees leef, moet ik er wat van maken. Dus wat is dan de bedoeling? De bedoeling is eigenlijk een uitwisseling van naturen. Mijn oude natuur eruit, Zijn natuur erin, en dan is alles in mij onderworpen aan Hem. Ik bèn er nog wel, maar het is onderworpen aan Hem, en dus kan Hij met Zijn leven nieuw leven brengen. Dat is eigenlijk wat er gebeurt. Maar ja... wij zijn linke mensen, wij weten altijd wel wat te bedenken. Wij willen de weg wel, maar het liefst met een paar bochten. Als je begrijpt wat ik bedoel. Als er in Nederland een nieuwe weg wordt aangelegd, dan komen de milieuactivisten in beweging, en die zeggen "Die weg mag er niet komen. Want die weg tast de natuur aan." En dan krijg je allerlei vergaderingen en gesprekken, en allerlei compromissen, en uiteindelijk komt die weg er wel, met een heleboel bochten, om wat natuur te sparen. En wat wildviaducten om de natuur te sparen. En zo komt die weg er. En wij zeggen dat ook, wij wandelen op de weg, Jezus. Hij is de weg. Alleen Heer, we hebben wel wat bochten aangebracht. Om de natuur te sparen. Onze natuur. Heer, we hebben bochten aangebracht, want een beetje Kees Goedhart mag er toch wel blijven zitten, waar is anders Kees Goedhart gebleven? Heer, U kent mij, ik wil U wel, ik wil de weg wel, maar ook een beetje oude natuur laten zitten. En weet je wat nou een probleem is? Weet je waaruit nou de meeste kerkscheuringen voorgekomen zijn? Uit al die stukjes oude natuur die we hebben laten zitten. Die krijgen steeds weer ruzie. Maar hadden wij werkelijk de natuur van Christus aangenomen, dan waren we toch één? Dan hadden we geen ruzie meer. Dus het gaat om Zijn natuur. Ik moet die bochten eruit halen. Ik moet al die stukjes oude natuur in gaan leveren. Jesaja heeft het gezegd, Johannes de doper heeft het gezegd, God weet precies wie wij zijn, hij zei Maak recht de weg van de Heer. Is mooi he? Haal de bochten eruit.

Laatst sprak ik met iemand, en ik denk "je wandelt wel op de smalle weg, maar het is wel het fietspad langs de brede weg". Ook al weer zo'n figuur die heel mooi praat, maar eigenlijk er niet voor gaat. En dat vind ik jammer. Want als we dan een beslissing nemen om ervoor te gaan, laten we er dan ook voor gaan. Honderd procent. En daarom: haal die bochten uit die weg. Laat die natuur nu ingeleverd worden, durf eens een poosje buiten beeld te zijn. Heb je weleens opgemerkt hoe gek dat gaat in kerken en gemeenten, wij leren de mensen om een persoonlijke relatie met God te hebben. En daarna moeten ze als levende stenen samengevoegd worden tot een woonstede Gods in de Geest, oftewel tot een gemeente. Nou kan je makkelijker een kerk bouwen van dode stenen dan van levende stenen. Want dat beweegt. En als ik zeg: "jullie moeten samen optrekken", dan zeggen ze: "jaaa, maasr we hebben een relatie met God, en wie ben jij dat je ons vertelt dat we samen moeten gaan". Sterker nog, ze komen naar je toe en zeggen "kan je die steen die boven me ligt niet weghalen, want da's vervelend. En die naast me ligt ook niet zo lekker. En in plaats van een bouwwerk krijgen we een bouwval. En ook daar hebben we weer leuke dingen op bedacht. Dan zeggen we: "het gaat niet om ons, het gaat om het fundament"... Ja, laat me niet lachen. Je moet je eens voorstellen dat je opwekking krijgt hier, hè?! Waarom niet in Zutphen. Ja toch?! Nou, en we groeien hier uit natuurlijk hè, als we opwekking krijgen, dus we kopen een stukje land, en we hebben nog net genoeg geld om er een fundament op te leggen, en dan is 't geld op. Dus we zetten een hekkie om 't fundament, en gaan met z'n allen om het fundament staan, en we zeggen tegen elkaar "'t gaat niet om ons, 't gaat om 't fundament". En na een jaar hebben we nog geen geld, en we staan met z'n allen om 't hekje, en we vieren het één-jarig bestaan van 't fundament. Want 't gaat niet om ons, 't gaat om 't fundament hè... dat zeggen we toch?! 't Gaat natuurlijk om ons... laat je niks wijsmaken, 't gaat om ons! Als ik een wolkenkrabber zie, is het eerste wat ik denk "wat moet daar een fundament onder zitten". Toch? Hoe groter 't gebouw, hoe meer 't fundament wordt verheerlijkt. Kun je dat volgen? Met andere woorden, hoe meer wij tevoorschijn komen, des te meer zal 't fundament Jezus verheerlijkt worden. Naarmate wij zo leven als Hij. Dus zo moeten we tevoorschijn komen. Alleen, je kunt pas goed tevoorschijn komen als je eerst een tijdje buiten beeld bent. En dat betekent dat er voor jullie allemaal -voor mij ook- een stukje woestijntijd is in je leven. Een afgezonderd zijn van alle mensen. En het beroerde is in dit christelijke land, dat veel mensen vanuit hun achtergronden hebben gezegd "christen-zijn is een heel leven van woestijn, je hele leven is een woestijntijd". Weet je hoe ze daar aan komen? Door Israël. Als je gaat kijken naar het volk Israël: hele generatie ging d'r aan, moest door de woestijn. Maar laten we even nuchter zijn, mensen. Als we gewoon doorgelopen waren hadden ze in 40 dagen aan de overkant geweest. Maar door hun ongeloof doen ze er 40 jaar over. En daardoor werd het een heel leven van woestijntijd. Maar het had niet gehoeven. En het goed nieuws is, dat je wel allemaal een stukje door de woestijn heen moet in je leven, een stukje los moet komen van alle mensen, een persoonlijke ontmoeting moet hebben met God. 't Kost je je leven, maar tegelijkertijd duurt het niet je hele leven. Kennen jullie psalm 23? Ook al ga ik door een dal van diepe duisternis. Er staat niet Ook al woon ik in een dal van diepe duisternis. Je hoeft er niet te wonen, je gaat er wel doorheen. Met andere woorden, ieder mens heeft nodig een stukje afzondering, een loskomen van alle mensen om je heen, een zijn in de tegenwoordigheid van God, een sterven aan het oude. En sterven doe je nooit gezamenlijk. Je gaat niet in een praise-dienst sterven. Je gaat niet in de gemeente sterven, sterven is een persoonlijk iets, ook het natuurlijke sterven. Al staan er 10 mensen om iemands sterfbed, die persoon moet er alleen doorheen. 't Kost je alles. Misschien moet ik het zo eens proberen uit te leggen, als wij op straat staan te evangeliseren, dan zeggen we tegen de mensen: "je mag komen zoals je bent". En dat is waar. Maar zodra ze binnen zijn zeggen we: "je mag niet blijven zoals je was". En dat is ook waar. Want ieder mens moet veranderen. Ieder mens moet een bepaald proces binnengaan. En we zien op tegen de eenzaamheid. En daarom proberen we steeds weer iets anders, waardoor we niet komen tot de kern van het evangelie. Alleen degene die wil sterven aan het oude, radicaal, zijn denkpatronen, zijn gevoelspatronen, zijn hele wezen wil afleggen, zodat Jezus de ruimte krijgt, zal ontdekken dat Hij zijn werken door je heen gaat doen. En anders werkt het niet. Als je om je heen kijkt, deze hele aarde is één grote begraafplaats. Elke boom, elke bloem groeit vanuit een graf. Elk zaad moet sterven om nieuw leven voort te brengen. En als het niet sterft, brengt het doodgewoon geen nieuw leven voort. En omdat dat het minst leuke deel is van het evangelie, dat stukje sterven in je leven, hebben we aldoor weer nieuwe programma's.
Maar als we niet komen tot de kern, krijgen we ook nooit opwekking in Zutphen. God werkt door mensen die willen sterven aan het oude. Een jaar of 7 geleden, begonnen we in heel veel kerken en gemeentes met de gaventest. En iedereen zei: "wat is jouw gave?". En iedereen sprak over zijn gave, en niemand sprak meer over de Gever. En we deden daar fantastische studies over, enquêtes over, en het was best goed dat in de kerk overal men weer eens na ging denken over de gaven van de Geest. Maar op een gegeven moment werd het helemaal toegespitst op "wat is jouw gave?". Profetieën in die hoek, organisatorische gaven in die hoek...
Hoe moet dat dan als iemand de zending in gaat? Hij sticht een gemeente en komt al snel voor een dillema. Hij is namelijk apostel, maar hij heeft ook openbaringen van God nodig. Dus belt hij naar mij en zegt: "Kun je ook iemand sturen met de gave van profetie?". Even later heeft hij onderscheiding nodig en belt hij de gemeente of er ook iemand gezonden kan worden met de gave van onderscheiding. Kort daarna is er echter weer een probleem. Hij belt me op en zegt: "We hebben nu wel onderscheiden van geesten over al die demonen hier, maar ik heb ook een stel zieken, heb je nog iemand met de gave van genezing?". En die is er net een blauwe maandag ook met veel moeite gekomen, en ons geld is op, en die belt op en zegt "ja maar ik heb ook nog iemand nodig met de gave van wijsheid en kennis." En die belt op en zegt "eentje met geloof alsjeblieft, Kees, heb je die ook nog?" En die belt weer op en die zegt "ja maar we hebben toch ook nog andersoortige problemen". Heb je ook nog iemand met speciale gave van doen van wonderwerken bijvoorbeeld. Op een gegeven moment zit er op elk zendingsveld minimaal 9 man. Onbetaalbaar. Zie je het probleem? Probleem is weer dat we bezig zijn met de gaven, en niet met de Gever. De Geest zal alleen door jou heen werken als je leeg bent van jezelf. En tussen twee haakjes: ik geloof helemaal niet dat een christen maar één gave heeft, als ik heel streng ben heeft-ie talenten, maar helemaal geen gaven. Want het zijn de gaven van de Geest. En als je de Geest hebt, dan kunnen de gaven door je heen werken. Da's een heel simpel iets. Maar de gaven van de Geest kunnen alleen maar door je heen werken als je bent gestorven aan het oude. En daarom zul jij en ik, wij zullen los moeten komen van alles om ons heen, dat moet een poosje in ons leven gewoon plaatsvinden. En dan moet je je het volgende voorstellen: je wil eindelijk als zaadje in de grond. Het zaadje gaat de grond in, en ligt daar een aantal maanden, en in het voorjaar komt moeder natuur op de schil van het zaadje. En moeder natuur zegt "mag ik binnenkomen", en het schilletje van het zaadje is week geworden door het vocht in de grond. En moeder natuur klopt en zegt "mag ik binnenkomen", en het zaadje zegt: "als ik de deur open doe, wat gebeurt er dan?" En moeder natuur zegt: "de waarheid is, dat je dan sterft". En het zaadje denkt "als ik niet open doe" blijf ik eeuwig in duisternis zitten, dus kan ik beter moeder natuur binnenlaten, met haar kracht". En het zaadje zet de deur open. En moeder natuur komt binnen, en het zaadje sterft aan zichzelf, en moeder natuur komt met explosieve kracht binnen en het zaadje begint te ontkiemen, begint te groeien, en komt boven de grond uit en wordt een boom en brengt vruchten voort. En nou jij. Je bent het zaadje, en op zekere dag klopt Jezus aan de deur van het zaadje. En Hij zegt: "Mag Ik binnenkomen?". En jij zegt, naar goed christelijke traditie: "ik ben het niet waard". :-) En Hij zegt: "dat was de vraag niet". En jij zegt: "wat kost het?". En Hij zegt: "Alles". En jij zegt: "Zo is 't ook niks. Want ik zit eeuwig in de duisternis op deze manier. Kom binnen met Uw licht, en met Uw waarheid, ik zíng het wel, maar dóé het maar". En je opent je voor Jezus. Het kost je jouw natuur, maar Zijn natuur komt tot ontplooiing. En je groeit boven de omstandigheden uit, en je kijkt om je heen en je denkt HEE! Ik ben uniek! En al die mensen om me heen zijn uniek. En ik hoef niet meer dure boeken te lezen om al die wijsheden te kunnen uitdragen om te laten zien hoe belezen ik ben, ik zeg zelf unieke dingen, want de Geest is in mij. Eindelijk kreeg de Geest de ruimte. En elke moerbeiboom die in de weg staat, hef ik op. Ik geloof, want Jezus leeft in mij. Het leven van Jezus heeft eindelijk de ruimte gekregen in mij. God spreekt door je. En je doet alle goede werken die Hij tevoren bereid heeft. En niets is meer onmogelijk. En lastige bergen en moerbeibomen die het uitzicht belemmeren worden in de zee geworpen. Je hebt uitzicht gekregen, je bent uniek. Je praat niet meer over zaad. Je komt niet meer naar voren en zegt "Ooh, wil je voor me bidden, want ze lopen over me". Want mijn antwoord is altijd "het komt omdat je een zaadje bent". Maar als je een boom wordt, lopen ze niet meer over je. Lopen ze hoogstens tegen je op. Kun je samen met iemand eindelijk eens een boom opzetten. Jij en ik, we zijn allemaal verschillend, maar één ding hebben we gemeen. We zijn een zaadje. En dat zaadje, of het nou tarwezaad is of mosterdzaad, ieder zaad brengt naar zijn aard vrucht voort. Toen ze aan Corrie ten Boom indertijd vroegen "Heeft God je nou meer kracht gegeven en genade dan ons?", toen zei ze: "Je hebt hetzelfde ontvangen. Maar weet je wat ons geheim is? Met Spurgeon, met Moody, met al die grote Godsmannen en Godsvrouwen, wij hebben geleerd om te sterven. En omdat we wilden sterven aan het oude, kon God binnenkomen met al Zijn heerlijkheid". En toen ik zover was, toen dacht ik: "Hoe moet je nou zo'n preek beëindigen? Je kan toch moeilijk tegen de mensen zeggen kom eens naar voren om te sterven". Zo werkt het niet. En ik begon erover te bidden. En God begon te spreken. En God zei: "twee dingen, die leg ik bij jullie neer". God zei: "je moet ze vragen of ze hun leven willen brengen in de dood. Je moet ze vragen, en je moet het heel praktisch proberen te zeggen, of ze hun denkwereld, hun gevoelswereld in wezen willen overgeven aan mij, hun oude natuur willen inleveren, dan kom Ik binnen met Mijn natuur. Ze moeten iets in beweging zetten, sterven is een proces, maar ze moeten het wel in beweging zetten. En als ze dat willen, laat ze dan zachtjes met hun eigen woorden belijden wat ze in de dood willen brengen. En als ze dat willen, dan leg je ze de handen daarna op, en dan deel je hen mede Mijn leven, het leven van de Here Jezus, dat dat zó in hen zal werken, dat Jezus gezien zal worden in wat ze doen". En toen had ik een antwoord. En ik dacht "ja, zo moet het". Je kunt niet uitnodigen van "wil je sterven", maar je kunt wel uitnodigen en zeggen "wil je alles brengen in de dood". En nou bedoel ik vanavond niet een stukje, want je hebt al vaker wat gedaan. Maar ik bedoel radicaal, alles, je zet een stervensproces op gang. "Heer, ik wil echt kunnen zeggen, niet Ik leef meer, maar Christus leeft in mij! Heer, ik wil oprecht kunnen zeggen, dat ik alles heb gebracht in de dood. Alles heb ingeleverd, opdat u eindelijk met Uw leven binnen kunt komen in mij". Pastor Sunday, uit de Oekraïne Kiev heeft momenteel de grootste gemeente in Europa, 20.000 mensen. En dit heb ik van hem geleerd, hij zegt: "ik bid dat er nog eens een dag zal komen, dat ze me met Jezus zullen verwarren". Vond ik mooi. Ik dacht "ja, dan ben ik dood, en leeft Hij in mij".